Na regen komt...

Zonneschijn! Het heeft even moeten duren, maar uiteindelijk nog 4 van de 7 dagen toch van de tropische kant van Okinawa kunnen genieten. Lekker op de witte strand, boekje erbij, zonnetje erbij en genieten maar. Zoals het bedoelt was. Vooral de laatste twee dagen was het echt even een paradijs op aarde. De tyfoon had eindelijk besloten om ons niet meer lastig te vallen, dus lekker heet in de zon. Ondanks al het smeren met zonnebrandcrème flink verbrand en in creatieve patronen. Dat laatste doordat om een of andere reden in heel Tokyo alle bikini's uitverkocht waren. In een winkel waren er bijvoorbeeld alleen nog maar bikinibroekjes...Er zat dus niets anders op dan een barbieroze monokini te kopen, waardoor mijn buik een prachtig streeppatroon vertoond. Achja, heerlijk zwemmen in een zee die zo helder met de zon erbij was het allemaal waard. Wat de moeite en het geld nog meer waard is geweest, was het duiken! Ik heb hiervoor nog nooit gedoken en wist niet zo goed wat ik ervan moest denken behalve dat ik bang ben voor vissen en geen adem meer kunnen halen. Maar als je ergens duikervaring wilt opdoen ondanks al het enge dan maar in een van de mooiste plekken ter wereld voor duiken. Gelukkig kon de instructeur goed Engels, waardoor ik in ieder geval de uitleg begreep. Toen met de boot op naar de Blue Cave waar we zouden gaan duiken. Eenmaal in het water met alle uitrusting was het helemaal niet meer eng en alleen maar hartstikke leuk. Zo fantastisch om door die prachtige wereld onderwater te kunnen gaan. Prachtige vissen en koraal bewondert om vervolgens in de Blue Cave te duiken waar een school vissen zich aftekent tegen het mooie blauw van het water. De instructeur kon me bijna niet meer terug de boot in krijgen. De dag erna konden we eindelijk met een veerboot naar de Kerama eilanden die vlakbij Naha liggen. Na een tocht op de boot van 2 uur, waarbij ik een vliegende vis heb gespot, aankomst in het paradijs. Het strand wat verstopt lag achter de heuvels was zo mooi wit met de mooiste zee ooit, dat ik opeens weer wist waarom we perse naar Okinawa wilden. Toen ook nog bleek dat je 5 meter van het strand koraal en een grote variatie aan vissen kon bekijken onderwater was de dag helemaal gemaakt. Helaas maar 4 uur kunnen genieten van al het moois, dus weer terug met de boot met het idee dat je nog lang niet uitgekeken bent daar. Helaas stond er een vlucht terug naar Tokyo gepland, waar mijn laatste week in Tokyo is begonnen.

Typhoon trouble

Na hard werken aan mijn Japans, eindelijk vakantie. Waar beter dan de ultieme Japanse vakantiebestemming, ook voor de Japanners zelf, namelijk Okinawa. Deze eilanden groep hoort bij Japan, maar ligt een stuk zuidelijker waardoor er een tropisch klimaat is. Witte stranden, blauwe zee, zonnetje erbij dat leek mij wel wat. Samen met Christine hadden we al tijd geleden dan ook zonder twijfel de tickets geboekt. Kijkend naar het weerbericht op Okinawa toch enige teleurstelling: niet alleen zonnetjes maar een tyfoon...Okinawa heeft een tropisch klimaat en daar hoort helaas in de hele zomerperiode de kans op een tyfoon bij. Toch verwachtte ik niet teveel hinder, omdat de tyfoons in Tokyo tot nu toe niet meer bleken dan wat wij regen met wind noemen. Echter bleek aangekomen in Naha de hoofdstad van Okinawa, dat de Japanners ook hier overal weer uiterst voorzichtig mee omgaan. Dit betekende dat er geen veerboten meer vertrokken naar de andere eilanden en dat er ook niet in de zee mochten zwemmen de eerste dagen. Met geen golfje te zien in de prachtige zee was dit toch moeilijk te verwerken voor mij. Dan maar optie twee een bustour, je bent geïntegreerd Japanner of niet, langs de toeristische attracties met als hoogtepunt het enorme aquarium. De tour ging door, maar er werd al snel duidelijk dat er wat dingen letterlijk in het water zouden vallen. Na een bezoekje aan een nagebouwd origineel dorpje met leuke dans/muziekvoorstelling zijn we dan ook snel doorgereden naar het aquarium. Onderweg steeds meer regen, wind en grote golven. Aquarium was leuk om te bekijken, vooral de grote walvishaaien en mantelroggen zijn indrukwekkend groot, maar leuker is het idee dat meeste wat je bekijkt ook daadwerkelijk in de buurt rond zwemt. Dan gaat het ook wel kriebelen om onderwater te gaan en de loslopende versies in het echt te bekijken, maar daar stak de tyfoon voorlopig een stokje voor. De rest van de tour werd afgelast, dus terug naar de hoofdstad die erg lelijk is en waar weinig te beleven is. Volgende dag alleen maar binnen gezeten terwijl de wind en regen op het kleine hostel inbeukte. Op zoek naar eten bleek alles dicht, waaronder de Mac Donald's  die normaal 24 uur open is, en alle schappen van de supermarktjes waren praktisch leeggeroofd. Terug in bed met een boek. Volgende dag werd de schade duidelijk: afgewaaide takken en verfomfaaide palmbomen. Gelukkig waren het kasteel in de buurt en een museum gewoon open dus viel er nog wat te doen met hoop gericht op beter weer voor de laatste dagen in 'tropisch' paradijs Okinawa.

Zwemmen in wijn

Een ander uitstapje van vorige week vond een keertje niet plaats aan de kust, maar in de bergen. In Hakone wel te verstaan. Dit is een natuurgebied redelijk dichtbij Tokyo, voornamelijk bekend en beroemd door Mount Fuji. Hakone biedt echter wel meer zoals de warm waterbronnen, meren en wandelen. Wel toe aan wat ontspanning kozen wij voor het eerste. Echter was het wel nog een gedoe om er te komen, mede omdat ik besloot te vroeg uit de bus te stappen.  Toen ook nog bleek dat ze een veel hogere toegangsprijs vroegen dan op internet stond, was ik eigenlijk wel klaar mee. Maar als je al helemaal ergens bent, ga je ook niet zo maar terug. Dus toch maar naar binnen om te ontdekken dat het bomvol was met gezinnen met kleine kinderen. De prijs die je betaald als je naar een onzen gaat waar je een badpak aan mag zodat je al stel wel samen kan zijn. De Japanners hebben trouwens een heel ander beeld over wat als badkleding bestempeld kan worden. Zo waren er mensen in vestjes, spijkerrokjes en sportkleding. Gelukkig was het wel leuk om in de grappige baden te gaan die ze buiten hadden. Zo kon je in de koffie, wijn, sake, hete peper of groene thee baden. Al betwijfel ik ten zeerste of dat er wel in zat, kijkend naar de felroze kleur van het wijnbad. Uiteindelijk was het allemaal wel prima en hebben we in ieder geval elk bad uitgeprobeerd. Dat is inclusief een bad waar in mijn angst voor vissen onder ogen moest zien, namelijk een bezoekje aan dokter vis. Ook hier in Japan kennen ze het idee dat kleine visjes de dode huid van je voeten of handen eten. Dus met de voetjes in een groot aquarium. Nou vind ik vissen eng dus heb lekker lopen gillen want raar gevoel om die visjes de voelen kriebelen aan je voeten, maar zeker een ervaring rijker.

De draak en de prinses

Voordat Rik terug zou gaan naar Nederland, stonden er nog een aantal uitstapjes op het programma. Eén daarvan was Enoshima. Dit is een eiland verbonden aan de kust met een brug op een uur afstand van Tokyo. Hoewel we eigenlijk heel moe en niet vooruit te branden waren, toch maar in de trein gestapt. Geen slechte beslissing, want Enoshima is top. Over de brug lopend naar het eiland werd mijn dag al gemaakt doordat je Mount Fuji weer kon zien. Ik moet zeggen vanaf de zee omringd aan de onderkant door wat wolken is de berg nog mooier. Gelukkig was het eiland zelf ook erg mooi. Volgens Japanse mythologie kwam er een vijfkoppige draak voor de kust wonen en de aarde schudde en beefde totdat een maagdelijke prinses ten tonele verscheen, waarna Enoshima ontstond. Uiteindelijk trouwde de twee en worden sindsdien samen met de liefde aanbeden op dit eiland. Een van de plekken waar dit duidelijk wordt is bel die geliefden samen moeten luiden voor eeuwige liefde. Naast een boel tempels en een leuk verhaal, biedt Enoshima ook prachtig uitzicht en natuur. Lekker heuvelig voor zo'n klein eiland brak het zweet al snel uit door het vele steile dalen en klimmen. Ook moesten we uitkijken voor de enorme roofvogels die massaal het eiland bevolken en je elk moment kunnen aanvallen volgens mij. Tussen de rotsen in de zee kon ik nog meer beesten ontdekken, naast de super relaxte katten die er waren. Echt avontuur kwam pas toen we de grotten die zijn ontstaan door de zee in gingen. Hoewel het niet bijzonder begon, kregen we op een gegeven moment een plankje met een kaarsje erop wat de tocht een stuk sfeervoller maakte. Ergens verder op het eiland werden we aangetrokken door mysterieuze drumgeluiden en stuitte we op een geheimzinnig ritueel met een enorm vuur in een tempel. Al dit soort verhalen, gebruiken en (bij)geloof maakt elk tripje toch weer spannend, want je weet nooit waar je gaat vinden!

Hanabi

Klein berichtje over hanabi, oftewel vuurwerk. Hier in Japan is het festivalseizoen in volle gang en dat betekend onder andere vuurwerk. Japanners zijn hier dol op en ik ook. Ik was dan ook flink teleurgesteld dat ik niet bij de grootste vuurwerkshow van Tokyo kan zijn. Vier jaar geleden heb ik deze wel mogen meemaken en dat was geweldig. Op de rivier wordt een dik uur prachtig vuurwerk de lucht in geschoten. Genieten dus. Maar wegens de tsunami etc. is deze uitgesteld naar einde van augustus in plaats van juli. Gelukkig kwam mijn leraar met een vervangende vuurwerkshow. Stuk minder vuurwerk, maar nog steeds best groot. Omdat het wat kleiner zou zijn, verwachte ik ook niet de zelfde mensenmassa. Maar kostte toch zeker als dikke 5 minuten om het station uit te komen. Vervolgens aansluiten in de massa die zich richting de rivier begaf. Meeste mensen mooi uitgedost in de zomerkimono's. Bijna aangekomen begon de show al, dus helaas klein stukje gemist. Eenmaal op de dijk langs de rivier werd pas duidelijk dat er echt veel mensen waren komen kijken. Overal waar je kon zitten, zaten mensen. Na tijdje lopen maar stiekem ergens gaan zitten al riep één van de vele mannen in uniform dat dit niet mocht. Jammer genoeg vond de baby voor ons er echt niets aan en heeft de hele tijd gehuild. Gelukkig kon de Starwars muziek het een beetje overstemmen en was het vuurwerk nou eenmaal super indrukwekkend. Maakte het weer beetje goed dat ik het andere vuurwerk moet missen. Maar zou er bijna mijn ticket veranderen om dit nog een keertje goed mee te mogen maken, want vuurwerk afsteken kunnen ze zeker hier in Japan.

Hier aan de kust

Voor wat echt vakantiegevoel en om ongebaande paden te ontdekken, ben ik van het weekend naar de kust van het schiereiland links van Tokyo geweest. Dit deel heet Izu Peninsula en ligt ongeveer 100 km van Tokyo. Een tijdje in de trein doorbrengen dus. Wat achteraf helemaal niet zo erg bleek, aangezien het weer goed genoeg was om Mount Fuji te aanschouwen. Voor mij zeker een hoogtepunt, want dit was mij vorige keer niet gelukt, al was ik destijds redelijk dichtbij. Deze grootste vulkaan en een van de symbolen van Japan is namelijk ongelofelijk verlegen en verstopt zich graag achter de wolken. Maar afgelopen weekend niet, voor bewijs zie de foto. Toen de dag al eigenlijk niet meer stuk kon, kwamen we aan bij het strand van Atami. Zelfs wij wisten even niet meer zeker of we nog wel in Japan waren. Als je naar de foto kijkt kan je ook eigenlijk niet geloven dat die in Japan is genomen. Mij deed het in ieder geval meer aan Italië denken, geen probleem want heerlijk strand met zon en palmbomen. Lekker voor het eerst van het jaar weer in de zee kunnen zwemmen. Vervolgens met twee treinen verder voor wat avontuur. Verderop bestaat de kust uit spectaculaire klippen met een spannende hangbrug. Was wel stukje lopen door een villa woonwijk, maar zeker de moeite waar. Prachtig blauwe zee die met enorme kracht tegen de rotsen beukt en dat te bekijken vanaf een wiebelig bruggetje. Beetje over de lavarotsen klauteren en van het uitzicht genieten. Avontuurlijk als we waren besloten we een andere weg terug te nemen. Op het kaartje was het slechts stukje verder. Met de nadruk op het eerste deel. In het echt bleek de weg te meanderen als een gek en ging deze heuvel op en af. Iedereen die ik de weg vroeg keek ons ook raar aan, omdat niemand anders zo gek of dom is om dat hele stuk te voet af te leggen. Maar geen keuze dus doorlopen. Eindelijk aangekomen was de trein net 5 minuten weg, dus uur weg. Kort gezegd een boel frustraties, 3,5 uur later en een ritje met de supersnelle shinkansen waren we eindelijk thuis. Uitgehongerd naar de vertrouwde favoriete sushibar, die eigenlijk al aan het sluiten was maar speciaal voor ons nog wat sushi maakte. Avontuur is leuk, maar vertrouwde plekje hier is ook genieten.

Ship ahoy!

Uit mijn eerdere avonturen naar Odaiba kunnen jullie weten dat Tokyo in een baai ligt. Nu was het eindelijk tijd om die baai eens verder te verkennen. Al een tijd keek ik namelijk uit het fenomeen van de yukata boot cruise. Na de posters in de station's te hebben gezien was ik enthousiast. Op een boot, door de baai, onbeperkt drinken en korting als je een zomerkimono aan hebt. Nu het eindelijk zo ver was, moest ik dus eerst een yukata scoren. Dat bleek echter nog een moeilijke kwestie, aangezien nergens betaalbare te vinden waren. Nadat de hele stad was afgezocht, en Tokyo is erg groot, toch uiteindelijk een mooie donker blauwe met bloempatroon en roze strik gevonden. Echter was daarmee de uitdaging nog niet afgelopen. Want een kimono kopen is leuk en aardig, maar eentje aantrekken is pas echt moeilijk. Tijdens het bekijken van het instructiefilmpje bleek al dat we verschillende onderdelen miste. Wie weet er dan ook dan je opvulling nodig hebt en tien touwen om jezelf in te binden. Na wat passen en meten, gelukkig toch gelukt. Op straat veel vrolijke reacties van Japanners en uiteindelijk bij het station ogen uitkijken naar alle andere prachtige yukata's. Vooral de zelfgemaakte strikken achterop zijn bewonderenswaardig. Eenmaal op de boot stond er een flinke wind, waardoor het voor het eerst in tijden weer een beetje koud was. Niet zo heel erg. Na wat drinken en dansen op heerlijke foute muziek, waaronder een Japanse rapact, was het toch weer lekker warm. Verder prachtig uitzicht zoals je kunt zien op de foto's hieronder. Als je op een afstandje bent zie je opeens in wat een enorme stad je eigenlijk leeft. Best indrukwekkend en leuk om te zien. Toen aan het eind van de boottocht mijn yukata nog steeds vast zat, was daarmee weer een avontuur in deze grote stad succesvol ten einde gebracht.

Ghibli

Voor wie denkt dat de titel iets te maken heeft met een Japans gerecht, je mist een paar prachtige films. Ghibli is namelijk een Japanse filmstudio die anime films maakt met regisseur Hayao Miyazaki aan het roer. De meest bekendste is 'Spirited Away', welke een boel prijzen heeft opgebracht waaronder een heuze oscar! Maar de mascotte van de studie komt uit een andere film, namelijk Totoro (beetje te zien op linker foto). Al met al maakt Ghibli al jaren deel uit van Japanse cultuur en elke Japanner waar ik mee, in het Japans uiteraard, praat kent dit fenomeen dan ook. Tijd dus voor een bezoekje aan het officiële museum. De verwachtingen waren groot, aangezien het moeilijk is om aan kaartjes te komen. Niet eens alleen omdat dit alleen kan via een Japanse machine in een supermarkt. Van te voren kaartjes dus gekocht en op de bepaalde tijd aanwezig zijn. Hoewel het museum heel klein is, is het zeker de moeite waard. Er was een tentoonstelling over het ontstaan en maken van animaties. De beroemde kat-bus, waar wij helaas niet in mochten, was ook van de partij. Ook waren er scènes uit verschillende films nagebouwd. Verder waren er ruimtes ingericht om te laten zien waar de inspiratie vandaan komt en hoe er gewerkt wordt. Bijzonder aan Ghibli is namelijk dat er nog steeds voornamelijk alles met de hand wordt getekend. Indrukwekkend dus. Ook nog een korte Ghibli film gezien, waarvan ik het beetje Japans dat er werd gesproken gewoon bijna helemaal begreep. Nog even genoten van het huis zelf dat is ingericht in de kenmerkende fantasiestijl. Met een echt stukje van de 'oscar winnende' film weer terug, waar we meteen werden overvallen door stortregen. Ach mijn dag kon toch niet meer stuk.

Blast from the past

 

Excuses voor de radiostilte, maar de laatste week Japans viel wat zwaarder dan verwacht. 500 kanji, 110 pagina's woordjes, 28 hoofdstukken grammatica, meer dan 60 toetsen, 3 schrijfopdrachten en 1 speech verder, het is klaar! Het was zeker een bevalling. Wat het zeker niet minder makkelijk maakte was een aankoopbeslissing het weekend hiervoor. Ergens in het niets ten westen van Tokyo, maar wat nog steeds Tokyo is, op zoek naar speciale winkel. In deze zogenaamde 'hard-off' is alles tweedehands en spotgoedkoop. Op Rik zijn verlanglijstje: oude Nintendo spelcomputers. Na een urenlange tocht in de hete zon door een uitgestorven woonwijk, een aantal keer de weg vragen en een ijsje, gelukkig aangekomen. In eerste instantie sceptisch of we de enorme weg voor niets hadden afgelegd, viel mijn oog op de bakken van de foto. Bakken en bakken vol met spelcomputers, controllers, draden, spelletjes etc. Paradijs dus. Na heel wat graven, vergelijken en uitzoeken gelukkig resultaat te zien op de foto. Een enorme uitstalling van Nintendo apparatuur allemaal bij elkaar geraapt uit bakken die als troep worden bestempeld en daardoor spotgoedkoop. Wie wil er nou niet een de Super Famicom voor ongeveer 10 euro met alles erop en eraan. Ook een grote verzameling spellen, regenboog waardig. Daaronder veel klassiekers als Mario, Donkey Kong, Mario Kart, Kirby etc. Dus het was af en toe stiekem even spelen in plaats van leren. Hoewel spelen ook Japans leren betekent, omdat alle spellen in het Japans zijn. Geheel educatief verantwoord dus om te gamen. Daarmee lijkt het mij wel weer voldoende over dit onderwerp, laat wel weer zien dat als je in Akihabara woont vanzelf ook een beetje een nerd wordt.

Disney daredevil

  

De zomervakantie staat voor de deur met nog 1 weekje Japans bikkelen op de agenda. Tijd voor wat vertier zodat ik de laatste, zware, loodjes kan verzetten. Op naar Disneyland Tokyo! Wel op een doordeweekse dag, omdat iedereen je ontraadt dit populaire pretpark in het weekend te bezoeken. Het weer leek in eerste instantie veelbelovend, maar bleek toch te mooi. Dus toch nog dringen en lang wachten. Gelukkig had in voor in de rij nog wat huiswerk mee...en ja ik heb ook werkelijk woordjes geleerd in Disneyland. Nou was het trouwens niet zo maar Disneyland, maar Disneyland Sea. Park aan de kust en in waterwereld thema. Eerst de 'Tower of Terror' uitgeprobeerd, waarbij in een behekste lift stapt om vervolgens over het park uit te kijken en naar beneden te vallen. Al in al leuk gedaan. Ook de attractie rondom Indiana Jones was erg leuk. In een auto rond scheuren door een tempel. Dan is er nog een ritje in de vulkaan, waar we halverwege vast kwamen te zitten voor korte tijd. Verder zijn er natuurlijk nog een boel andere attracties en is het park in geheel mooi gemaakt. Elk blaadje wat neervalt wordt opgeveegd en elk hegje is keurig verzorgd. Leukste zijn de Japanners die losgaan in Disneyland. Iedereen heeft een paar oortjes of een hoedje op en loopt met tassen vol Disneyspullen. Wel moeilijk is om met de Japanners te communiceren en alle regels op te volgen. Zo is het op het onderstaande bord volgens mij duidelijk dat vissen daar niet mogen roken. Verder antwoordde een medewerker dat er echt geen vuurwerk was, terwijl dit er toch was tijdens de grote eindshow op het meer. Waar ik vervolgens meerdere malen werd terecht gewezen, omdat ik op een blok en Rik zijn schouders zat om de show te kunnen zien. Teveel regels in het land van de verbeelding voor mij, maar zo werken de Japanners nou eenmaal. Verder mogen er ook meer spannende attracties komen. Ben geen daredevil, maar misschien valt alles qua spanning een beetje tegen als je al in Japan op avontuur bent.

Experimenteren in de Japanse keuken

 

Ondanks dat het de afgelopen weken ongelofelijk druk is met studeren en mijn geheugencapaciteit vol begint te raken, probeer ik toch nog even toe te koken. Nu de meeste ingrediënten die ik normaal gebruik om eten in elkaar te flansen niet voorhanden zijn, is het experimenteren geblazen. Elke dag sushi maken kost immers te veel tijd en dat heb ik helaas niet met de berg huiswerk die ik elke dag heb. Dus ben ik op zoek gegaan naar alternatieven. Een van de favorieten is soep. Lekker makkelijk en gezond. Hier meestal op basis van misopasta en gevuld met noedels, tofu, groente en wat er voor handen is. Een hele andere manier van tofu eten in ieder geval die zeker bevalt. Mooie hier is dat tofu, in tegenstelling tot in de Albert Heijn, helemaal niets kost. Nog een goedkope maaltijd ook. Verder ben ik ook een fan geworden van gyoza, een soort deegzakjes gevuld met groente etc. Op de foto heb ik ze gebakken, maar ze verdwijnen ook nog wel eens in de hiervoor genoemde soep. Verder staat er ook natuurlijk een boel rijst op het menu, aangezien ik 5kg zak moet wegwerken. Het mooie daarvan is echter dat je één keer een boel kookt en dat vervolgens de volgende dag mee neemt in de 'bento'. Dit is echt een Japans concept, aangezien iedereen hier met een lunchbox rondloopt. De hoeveelheid spullen die je hiervoor kan kopen is dan ook enorm. Zoals je kunt zien heb ik mijn al versierd met wat hartjes en een varkentje voor de sojasaus. Maar dit valt zeker nog in het niets met de prachtige lunchpakketjes die ze hier maken. Nog even oefenen dus. Vandaag heb ik dan eindelijk weer een beetje kunnen oefenen in het maken van sushi, want de omstandigheden zouden daar natuurlijk perfect voor moeten zijn. Het resultaat is te zien op de foto, een ware sushipiramide. Itadakimasu, oftewel eet smakelijk!!

Japanse poezen

Tussen de mensen en dingen die ik mis, hoort ook (mijn) kleine tijger Nickey. Dus ik was wel toe aan een bezoekje aan het kattencafé. In Tokyo is de woonruimte klein en is het houden van huisdieren niet altijd makkelijk. Vandaar de kattencafé's. Een plek waar je even lekker met katten kan knuffelen. Tijd dus om dit Japanse fenomeen uit te proberen. Hoewel niets kan tippen aan je eigen kat was het toch erg leuk om weer eens wat poezen te aaien. Ik ben wel van plan om nog een andere plek te bezoeken waar de poesjes iets jonger zijn en willen spelen, aangezien sommige wat verlegen waren. Wel leuk was dat er veel verschillende rassen te bewonderen waren. 

Na een knuffelsessie met de echte katten van Japan, was het tijd voor een bezoekje aan Japan's beroemdste kat, namelijk Hello Kitty. In de buitenwijken van Tokyo is een heel pretpark gebouwd rondom Hello Kitty en de andere karakters van Sanrio. Hoewel de meeste bezoekers onder de 10 waren, heb ik me zeker wel vermaakt. Helaas geen Hello Kitty achtbaan, maar veel theathershows met dit schattige poesje in de hoofdrol. Hoewel het Japans in de shows allemaal goed te begrijpen was voor mijn 3-jarige medebezoekers, was dit voor mijn zeker nog een uitdaging. Verder was er nog een parade, een soort Hello Kitty small world boottochtje, een geheel Hello Kitty huis en een heleboel winkels. Na een paar uur rondlopen tussen de koters, te hebben gestreden om de next Hello Kitty te worden en een foto met en knuffel van Hello Kitty zelf gekregen te hebben, was het tijd om terug te keren naar de volwassenenwereld. Na deze overdosis aan schattigheid ben ik weer een stapje dichterbij om te integreren in Japan, die kunnen immers geen genoeg van krijgen van 'kawaii' dingen.

Tonijn is fijn

 

Mijn favoriete sushi is met tonijn, maar hoe ziet een tonijn er eigenlijk uit? Wanneer je je dit afvraagt in een stad als Tokyo heb je twee opties die spannender zijn dan wikipedia, namelijk of naar het aquarium of naar de grote vismarkt. Ik besloot beide te doen. Eerst maar eens kijken in Tokyo Sea Life. Dit aquarium ligt vlakbij Tokyo Disneyland en is bekend om de tonijnen die er rondjes zwemmen. Samen met huisgenoot Christine op pad dus. Ik ben altijd dol op het verkennen van natuur en dieren, dus de dag kon niet stuk. Tokyo Sea Life ligt aan de zee en heeft een prachtige ingang omringd door water. Eenmaal binnen zijn de tonijnen meteen het meest spectaculaire. Dat ze lekker zijn wisten we al, maar tonijnen zijn enorm, glimmend en razendsnel. Ze zwemmen constant in hoog tempo rondjes. Bijne hypnotiserend om naar te kijken en onmogelijk om te fotografen, zie de mislukte foto. Toen we ons eenmaal konden losrukken, konden we de andere bewoners bekijken. Een erg leuke vis staat hieronder op de foto en was geheel in fen shui zijn hol aan het bekleden met stenen en schelpen. Elke schelp moest dan ook 5 keer verplaats worden voordat deze perfectionistische vis tevreden was. Nog grappiger was echter dat alle Japanners de vissen bespraken in hoe lekker ze wel niet waren, zelfs schoolkinderen moesten die vraag beantwoorden. Onvoorstelbaar. Na een intiem haaien en roggen aaien nog blik in de souvernierwinkel waar het leukste artikel toch wel de tonijnslaapzak was. Geslaagde dag dus.

Tweede onderdeel was dus het bekijken voor de dode tonijnen op de grote vismarkt. Helaas was het vroege opstaan mislukt en waren we al te laat op weg om nog echt iets te zien. Maar eenmaal daar aangekomen bleek dat er helemaal niets te zien zou zijn, omdat de markt gesloten was die dag. Op de foto kun je zien hoe zo'n lege markt eruit ziet, heel interessant. Dus heb in totaal 2 krabben en een paar vissen gezien, maar dat was het. Totale teleurstelling, want ik had me verheugd op een ochtendje griezelen. Dus het verhaal over de dode vissen wordt nog vervolgd.

In de wolken

Na iets meer dan een maand bikkelen om alle woorden, tekens en grammatica te onthouden, eindelijk wat voldoening. Voor mijn schrijfopdracht, welke ging over sushi, had ik namelijk een A+! Dus helemaal in de wolken van de complimentjes van de leraar. Helaas ook in de wolken door het regenseizoen hier. Gelukkig is het nu wel wat warmer, in andere woorden aangekomen met de overvolle ochtendtrein en na een flinke wandeling naar school zweet ik me kapot. Om te zorgen dat ik niet al mijn tijd door breng in de boeken, ben ik druk bezig uit te zoeken wat ik nog allemaal wil doen. En het dan ook echt doen. Tijd gaat namelijk veel te snel! Een van de kleinere dingen op het groeiende lijst heb ik dan ook maar meteen afgestreept. De Tokyo Metropolitan Government Offices. Klinkt niet spannend, maar wel voor degene met hoogtevrees (zie onderstaande foto's). Op naar de 45ste verdieping in ongeveer 45 seconden! Helaas waren er wel veel wolken die wat roet in het eten gooien, maar nog steeds leuk om over de enorme stad uit te kijken. Tel daarbij op dat ook dit uitje gratis was en je hebt weer een leuke middag. De stad is zo enorm groot dat je de randen nog niet eens kan zien. Net zoals Fuji-san, wat te verwachten was met al die wolken. Gelukkig staat het beklimmen van deze verlegen berg ook op het hiervoor genoemde lijst. Nu dus alleen beetje uitkijken over de enorme stad die steeds meer als thuis voelt. Terug beneden  was het uiteraard al begonnen te regenen dus snel de weg terug vinden door het woud van enorme gebouwen, terug naar mijn vertrouwde (laagbouw) buurtje.