Na hard werken aan mijn Japans, eindelijk vakantie. Waar beter dan de ultieme Japanse vakantiebestemming, ook voor de Japanners zelf, namelijk Okinawa. Deze eilanden groep hoort bij Japan, maar ligt een stuk zuidelijker waardoor er een tropisch klimaat is. Witte stranden, blauwe zee, zonnetje erbij dat leek mij wel wat. Samen met Christine hadden we al tijd geleden dan ook zonder twijfel de tickets geboekt. Kijkend naar het weerbericht op Okinawa toch enige teleurstelling: niet alleen zonnetjes maar een tyfoon...Okinawa heeft een tropisch klimaat en daar hoort helaas in de hele zomerperiode de kans op een tyfoon bij. Toch verwachtte ik niet teveel hinder, omdat de tyfoons in Tokyo tot nu toe niet meer bleken dan wat wij regen met wind noemen. Echter bleek aangekomen in Naha de hoofdstad van Okinawa, dat de Japanners ook hier overal weer uiterst voorzichtig mee omgaan. Dit betekende dat er geen veerboten meer vertrokken naar de andere eilanden en dat er ook niet in de zee mochten zwemmen de eerste dagen. Met geen golfje te zien in de prachtige zee was dit toch moeilijk te verwerken voor mij. Dan maar optie twee een bustour, je bent geïntegreerd Japanner of niet, langs de toeristische attracties met als hoogtepunt het enorme aquarium. De tour ging door, maar er werd al snel duidelijk dat er wat dingen letterlijk in het water zouden vallen. Na een bezoekje aan een nagebouwd origineel dorpje met leuke dans/muziekvoorstelling zijn we dan ook snel doorgereden naar het aquarium. Onderweg steeds meer regen, wind en grote golven. Aquarium was leuk om te bekijken, vooral de grote walvishaaien en mantelroggen zijn indrukwekkend groot, maar leuker is het idee dat meeste wat je bekijkt ook daadwerkelijk in de buurt rond zwemt. Dan gaat het ook wel kriebelen om onderwater te gaan en de loslopende versies in het echt te bekijken, maar daar stak de tyfoon voorlopig een stokje voor. De rest van de tour werd afgelast, dus terug naar de hoofdstad die erg lelijk is en waar weinig te beleven is. Volgende dag alleen maar binnen gezeten terwijl de wind en regen op het kleine hostel inbeukte. Op zoek naar eten bleek alles dicht, waaronder de Mac Donald's die normaal 24 uur open is, en alle schappen van de supermarktjes waren praktisch leeggeroofd. Terug in bed met een boek. Volgende dag werd de schade duidelijk: afgewaaide takken en verfomfaaide palmbomen. Gelukkig waren het kasteel in de buurt en een museum gewoon open dus viel er nog wat te doen met hoop gericht op beter weer voor de laatste dagen in 'tropisch' paradijs Okinawa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten