Japanse poezen

Tussen de mensen en dingen die ik mis, hoort ook (mijn) kleine tijger Nickey. Dus ik was wel toe aan een bezoekje aan het kattencafé. In Tokyo is de woonruimte klein en is het houden van huisdieren niet altijd makkelijk. Vandaar de kattencafé's. Een plek waar je even lekker met katten kan knuffelen. Tijd dus om dit Japanse fenomeen uit te proberen. Hoewel niets kan tippen aan je eigen kat was het toch erg leuk om weer eens wat poezen te aaien. Ik ben wel van plan om nog een andere plek te bezoeken waar de poesjes iets jonger zijn en willen spelen, aangezien sommige wat verlegen waren. Wel leuk was dat er veel verschillende rassen te bewonderen waren. 

Na een knuffelsessie met de echte katten van Japan, was het tijd voor een bezoekje aan Japan's beroemdste kat, namelijk Hello Kitty. In de buitenwijken van Tokyo is een heel pretpark gebouwd rondom Hello Kitty en de andere karakters van Sanrio. Hoewel de meeste bezoekers onder de 10 waren, heb ik me zeker wel vermaakt. Helaas geen Hello Kitty achtbaan, maar veel theathershows met dit schattige poesje in de hoofdrol. Hoewel het Japans in de shows allemaal goed te begrijpen was voor mijn 3-jarige medebezoekers, was dit voor mijn zeker nog een uitdaging. Verder was er nog een parade, een soort Hello Kitty small world boottochtje, een geheel Hello Kitty huis en een heleboel winkels. Na een paar uur rondlopen tussen de koters, te hebben gestreden om de next Hello Kitty te worden en een foto met en knuffel van Hello Kitty zelf gekregen te hebben, was het tijd om terug te keren naar de volwassenenwereld. Na deze overdosis aan schattigheid ben ik weer een stapje dichterbij om te integreren in Japan, die kunnen immers geen genoeg van krijgen van 'kawaii' dingen.