Op de thee bij Keio

Na weer een heftig weekje studeren, stond er een volgepland weekend voor de deur. Aangezien ik weinig vrije tijd tussen het studeren door heb, moeten alle leuke dingen dus in het weekend. Een van de agendapunten was een evenement georganiseerd door het Keio Welcome Net. Ik keek er eigenlijk niet zo naar uit, maar had me eenmaal opgegeven. Dus zoetjes de treinreis naar het verre westelijke gedeelte van Tokyo. Eenmaal aangekomen geen moment spijt meer gehad. We werden door twee vrouwen van Keio naar het huis van een van de leden geëscorteerd. Al was het meer andersom, aangezien één van hun al was afgestudeerd aan Keio in 1954. Eenmaal aangekomen in de prachtige tuin was het echt genieten. Het weer was ronduit geweldig. Volgens medestudenten zijn mijn verbrande schouders daar het objectieve bewijs van. In de tuin met een boel aardige mensen van het Welcome Net gepraat en eindelijk weer eens gesocialized met de andere buitenlandstudenten. Naast praten was er gelukkig ook een boel eten. De eigenaar had zelf een steenoven gebouwd, dus hebben we zelf niet zo Japanse pizza gemaakt. Die overigens erg lekker waren. Gelukkig was er nog voldoende Japanse cultuur te beleven tijdens de traditionele thee ceremonie! Het feit alleen al dat er thee geserveerd wordt, maakt het voor mij al leuk. Maar ook de Japanse normen en waarden, zoals van rekening houden met de ander, welke deel uitmaken van het geheel zijn bijzonder. En dan na twintig keer buigen in één keer (met hard slurpen) de thee die zo zorgvuldig is bereid wegwerken. Gelukkig mochten we daarna zelf ook proberen om geheel volgens ritueel een kom groene thee te bereiden. Toen ik daarna ook nog succesvol iets had georigamied, was de dag compleet. We waren echter nog niet genoeg bijgevoed. Dus kwam er nog een volgende ronde eten, dit was al na een enorme lunch met dessert. Maar aangezien de eigenaar zelf soba aan het bakken was, toch maar weer even proeven. Een van de oudere dames vond het echter wel vermakelijk dat ik zo lekker, en vooral veel, aan het eten was. Dus kreeg ik stiekem nog paar stukjes cake mee voor onderweg. Helemaal voldaan en met een zeer welkom gevoel eindelijk naar huis!