Na lost in translation, nu gewoon lost! Ik had namelijk besloten dat ik een fiets wilde kopen, aangezien dit in Tokyo een geweldig vervoersmiddel is. Ja ja, niet alleen Nederlanders gaan per fiets. Maar om een fiets te kopen, heeft men een fietswinkel nodig. Lijkt niet heel moeilijk, maar is makkelijker gezegd dan gedaan. Toen ik na lang lopen en zoeken het wilde opgeven kwam ik gelukkig een fietsenverhuur tegen. Helemaal gelukkig met mijn nieuwe fiets (met mandje!) meteen een enorme tocht gemaakt. Eerst rustig op de stoep, wat hier mag en gebruikelijk is. Daarvoor zijn zelfs speciale plekjes naast het zebrapad (zie foto). Maar nadat ik een paar keer bijna een Japanner had aangereden, toch de straat geprobeerd. Uitdaging want: links rijden, auto's rijden hard en je weet niet precies waar je bent of heen gaat. Vooral dat laatste was een probleem omdat Japanners iets anders omgaan met kaarten (noorden is niet boven) en dus geheel verdwaald! Na heel wat rondjes toch mijn oriëntatiepunt weer gevonden: de enorme toren onderin. 13 meter hoger dan de eifeltoren, maar onmogelijk om te vinden. Gelukkig gevonden en meteen een beetje thuisgekomen op de Nederlandse ambassade waar koninginnedag al gevierd werd met haring, kaas en bitterballen. Na een iets succesvollere terugweg wel helemaal verkocht! Keihard door Tokyo scheuren op een fiets met een mandje is hartstikke leuk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten