Na regen komt...

Zonneschijn! Het heeft even moeten duren, maar uiteindelijk nog 4 van de 7 dagen toch van de tropische kant van Okinawa kunnen genieten. Lekker op de witte strand, boekje erbij, zonnetje erbij en genieten maar. Zoals het bedoelt was. Vooral de laatste twee dagen was het echt even een paradijs op aarde. De tyfoon had eindelijk besloten om ons niet meer lastig te vallen, dus lekker heet in de zon. Ondanks al het smeren met zonnebrandcrème flink verbrand en in creatieve patronen. Dat laatste doordat om een of andere reden in heel Tokyo alle bikini's uitverkocht waren. In een winkel waren er bijvoorbeeld alleen nog maar bikinibroekjes...Er zat dus niets anders op dan een barbieroze monokini te kopen, waardoor mijn buik een prachtig streeppatroon vertoond. Achja, heerlijk zwemmen in een zee die zo helder met de zon erbij was het allemaal waard. Wat de moeite en het geld nog meer waard is geweest, was het duiken! Ik heb hiervoor nog nooit gedoken en wist niet zo goed wat ik ervan moest denken behalve dat ik bang ben voor vissen en geen adem meer kunnen halen. Maar als je ergens duikervaring wilt opdoen ondanks al het enge dan maar in een van de mooiste plekken ter wereld voor duiken. Gelukkig kon de instructeur goed Engels, waardoor ik in ieder geval de uitleg begreep. Toen met de boot op naar de Blue Cave waar we zouden gaan duiken. Eenmaal in het water met alle uitrusting was het helemaal niet meer eng en alleen maar hartstikke leuk. Zo fantastisch om door die prachtige wereld onderwater te kunnen gaan. Prachtige vissen en koraal bewondert om vervolgens in de Blue Cave te duiken waar een school vissen zich aftekent tegen het mooie blauw van het water. De instructeur kon me bijna niet meer terug de boot in krijgen. De dag erna konden we eindelijk met een veerboot naar de Kerama eilanden die vlakbij Naha liggen. Na een tocht op de boot van 2 uur, waarbij ik een vliegende vis heb gespot, aankomst in het paradijs. Het strand wat verstopt lag achter de heuvels was zo mooi wit met de mooiste zee ooit, dat ik opeens weer wist waarom we perse naar Okinawa wilden. Toen ook nog bleek dat je 5 meter van het strand koraal en een grote variatie aan vissen kon bekijken onderwater was de dag helemaal gemaakt. Helaas maar 4 uur kunnen genieten van al het moois, dus weer terug met de boot met het idee dat je nog lang niet uitgekeken bent daar. Helaas stond er een vlucht terug naar Tokyo gepland, waar mijn laatste week in Tokyo is begonnen.

Typhoon trouble

Na hard werken aan mijn Japans, eindelijk vakantie. Waar beter dan de ultieme Japanse vakantiebestemming, ook voor de Japanners zelf, namelijk Okinawa. Deze eilanden groep hoort bij Japan, maar ligt een stuk zuidelijker waardoor er een tropisch klimaat is. Witte stranden, blauwe zee, zonnetje erbij dat leek mij wel wat. Samen met Christine hadden we al tijd geleden dan ook zonder twijfel de tickets geboekt. Kijkend naar het weerbericht op Okinawa toch enige teleurstelling: niet alleen zonnetjes maar een tyfoon...Okinawa heeft een tropisch klimaat en daar hoort helaas in de hele zomerperiode de kans op een tyfoon bij. Toch verwachtte ik niet teveel hinder, omdat de tyfoons in Tokyo tot nu toe niet meer bleken dan wat wij regen met wind noemen. Echter bleek aangekomen in Naha de hoofdstad van Okinawa, dat de Japanners ook hier overal weer uiterst voorzichtig mee omgaan. Dit betekende dat er geen veerboten meer vertrokken naar de andere eilanden en dat er ook niet in de zee mochten zwemmen de eerste dagen. Met geen golfje te zien in de prachtige zee was dit toch moeilijk te verwerken voor mij. Dan maar optie twee een bustour, je bent geïntegreerd Japanner of niet, langs de toeristische attracties met als hoogtepunt het enorme aquarium. De tour ging door, maar er werd al snel duidelijk dat er wat dingen letterlijk in het water zouden vallen. Na een bezoekje aan een nagebouwd origineel dorpje met leuke dans/muziekvoorstelling zijn we dan ook snel doorgereden naar het aquarium. Onderweg steeds meer regen, wind en grote golven. Aquarium was leuk om te bekijken, vooral de grote walvishaaien en mantelroggen zijn indrukwekkend groot, maar leuker is het idee dat meeste wat je bekijkt ook daadwerkelijk in de buurt rond zwemt. Dan gaat het ook wel kriebelen om onderwater te gaan en de loslopende versies in het echt te bekijken, maar daar stak de tyfoon voorlopig een stokje voor. De rest van de tour werd afgelast, dus terug naar de hoofdstad die erg lelijk is en waar weinig te beleven is. Volgende dag alleen maar binnen gezeten terwijl de wind en regen op het kleine hostel inbeukte. Op zoek naar eten bleek alles dicht, waaronder de Mac Donald's  die normaal 24 uur open is, en alle schappen van de supermarktjes waren praktisch leeggeroofd. Terug in bed met een boek. Volgende dag werd de schade duidelijk: afgewaaide takken en verfomfaaide palmbomen. Gelukkig waren het kasteel in de buurt en een museum gewoon open dus viel er nog wat te doen met hoop gericht op beter weer voor de laatste dagen in 'tropisch' paradijs Okinawa.

Zwemmen in wijn

Een ander uitstapje van vorige week vond een keertje niet plaats aan de kust, maar in de bergen. In Hakone wel te verstaan. Dit is een natuurgebied redelijk dichtbij Tokyo, voornamelijk bekend en beroemd door Mount Fuji. Hakone biedt echter wel meer zoals de warm waterbronnen, meren en wandelen. Wel toe aan wat ontspanning kozen wij voor het eerste. Echter was het wel nog een gedoe om er te komen, mede omdat ik besloot te vroeg uit de bus te stappen.  Toen ook nog bleek dat ze een veel hogere toegangsprijs vroegen dan op internet stond, was ik eigenlijk wel klaar mee. Maar als je al helemaal ergens bent, ga je ook niet zo maar terug. Dus toch maar naar binnen om te ontdekken dat het bomvol was met gezinnen met kleine kinderen. De prijs die je betaald als je naar een onzen gaat waar je een badpak aan mag zodat je al stel wel samen kan zijn. De Japanners hebben trouwens een heel ander beeld over wat als badkleding bestempeld kan worden. Zo waren er mensen in vestjes, spijkerrokjes en sportkleding. Gelukkig was het wel leuk om in de grappige baden te gaan die ze buiten hadden. Zo kon je in de koffie, wijn, sake, hete peper of groene thee baden. Al betwijfel ik ten zeerste of dat er wel in zat, kijkend naar de felroze kleur van het wijnbad. Uiteindelijk was het allemaal wel prima en hebben we in ieder geval elk bad uitgeprobeerd. Dat is inclusief een bad waar in mijn angst voor vissen onder ogen moest zien, namelijk een bezoekje aan dokter vis. Ook hier in Japan kennen ze het idee dat kleine visjes de dode huid van je voeten of handen eten. Dus met de voetjes in een groot aquarium. Nou vind ik vissen eng dus heb lekker lopen gillen want raar gevoel om die visjes de voelen kriebelen aan je voeten, maar zeker een ervaring rijker.

De draak en de prinses

Voordat Rik terug zou gaan naar Nederland, stonden er nog een aantal uitstapjes op het programma. Eén daarvan was Enoshima. Dit is een eiland verbonden aan de kust met een brug op een uur afstand van Tokyo. Hoewel we eigenlijk heel moe en niet vooruit te branden waren, toch maar in de trein gestapt. Geen slechte beslissing, want Enoshima is top. Over de brug lopend naar het eiland werd mijn dag al gemaakt doordat je Mount Fuji weer kon zien. Ik moet zeggen vanaf de zee omringd aan de onderkant door wat wolken is de berg nog mooier. Gelukkig was het eiland zelf ook erg mooi. Volgens Japanse mythologie kwam er een vijfkoppige draak voor de kust wonen en de aarde schudde en beefde totdat een maagdelijke prinses ten tonele verscheen, waarna Enoshima ontstond. Uiteindelijk trouwde de twee en worden sindsdien samen met de liefde aanbeden op dit eiland. Een van de plekken waar dit duidelijk wordt is bel die geliefden samen moeten luiden voor eeuwige liefde. Naast een boel tempels en een leuk verhaal, biedt Enoshima ook prachtig uitzicht en natuur. Lekker heuvelig voor zo'n klein eiland brak het zweet al snel uit door het vele steile dalen en klimmen. Ook moesten we uitkijken voor de enorme roofvogels die massaal het eiland bevolken en je elk moment kunnen aanvallen volgens mij. Tussen de rotsen in de zee kon ik nog meer beesten ontdekken, naast de super relaxte katten die er waren. Echt avontuur kwam pas toen we de grotten die zijn ontstaan door de zee in gingen. Hoewel het niet bijzonder begon, kregen we op een gegeven moment een plankje met een kaarsje erop wat de tocht een stuk sfeervoller maakte. Ergens verder op het eiland werden we aangetrokken door mysterieuze drumgeluiden en stuitte we op een geheimzinnig ritueel met een enorm vuur in een tempel. Al dit soort verhalen, gebruiken en (bij)geloof maakt elk tripje toch weer spannend, want je weet nooit waar je gaat vinden!

Hanabi

Klein berichtje over hanabi, oftewel vuurwerk. Hier in Japan is het festivalseizoen in volle gang en dat betekend onder andere vuurwerk. Japanners zijn hier dol op en ik ook. Ik was dan ook flink teleurgesteld dat ik niet bij de grootste vuurwerkshow van Tokyo kan zijn. Vier jaar geleden heb ik deze wel mogen meemaken en dat was geweldig. Op de rivier wordt een dik uur prachtig vuurwerk de lucht in geschoten. Genieten dus. Maar wegens de tsunami etc. is deze uitgesteld naar einde van augustus in plaats van juli. Gelukkig kwam mijn leraar met een vervangende vuurwerkshow. Stuk minder vuurwerk, maar nog steeds best groot. Omdat het wat kleiner zou zijn, verwachte ik ook niet de zelfde mensenmassa. Maar kostte toch zeker als dikke 5 minuten om het station uit te komen. Vervolgens aansluiten in de massa die zich richting de rivier begaf. Meeste mensen mooi uitgedost in de zomerkimono's. Bijna aangekomen begon de show al, dus helaas klein stukje gemist. Eenmaal op de dijk langs de rivier werd pas duidelijk dat er echt veel mensen waren komen kijken. Overal waar je kon zitten, zaten mensen. Na tijdje lopen maar stiekem ergens gaan zitten al riep één van de vele mannen in uniform dat dit niet mocht. Jammer genoeg vond de baby voor ons er echt niets aan en heeft de hele tijd gehuild. Gelukkig kon de Starwars muziek het een beetje overstemmen en was het vuurwerk nou eenmaal super indrukwekkend. Maakte het weer beetje goed dat ik het andere vuurwerk moet missen. Maar zou er bijna mijn ticket veranderen om dit nog een keertje goed mee te mogen maken, want vuurwerk afsteken kunnen ze zeker hier in Japan.

Hier aan de kust

Voor wat echt vakantiegevoel en om ongebaande paden te ontdekken, ben ik van het weekend naar de kust van het schiereiland links van Tokyo geweest. Dit deel heet Izu Peninsula en ligt ongeveer 100 km van Tokyo. Een tijdje in de trein doorbrengen dus. Wat achteraf helemaal niet zo erg bleek, aangezien het weer goed genoeg was om Mount Fuji te aanschouwen. Voor mij zeker een hoogtepunt, want dit was mij vorige keer niet gelukt, al was ik destijds redelijk dichtbij. Deze grootste vulkaan en een van de symbolen van Japan is namelijk ongelofelijk verlegen en verstopt zich graag achter de wolken. Maar afgelopen weekend niet, voor bewijs zie de foto. Toen de dag al eigenlijk niet meer stuk kon, kwamen we aan bij het strand van Atami. Zelfs wij wisten even niet meer zeker of we nog wel in Japan waren. Als je naar de foto kijkt kan je ook eigenlijk niet geloven dat die in Japan is genomen. Mij deed het in ieder geval meer aan Italië denken, geen probleem want heerlijk strand met zon en palmbomen. Lekker voor het eerst van het jaar weer in de zee kunnen zwemmen. Vervolgens met twee treinen verder voor wat avontuur. Verderop bestaat de kust uit spectaculaire klippen met een spannende hangbrug. Was wel stukje lopen door een villa woonwijk, maar zeker de moeite waar. Prachtig blauwe zee die met enorme kracht tegen de rotsen beukt en dat te bekijken vanaf een wiebelig bruggetje. Beetje over de lavarotsen klauteren en van het uitzicht genieten. Avontuurlijk als we waren besloten we een andere weg terug te nemen. Op het kaartje was het slechts stukje verder. Met de nadruk op het eerste deel. In het echt bleek de weg te meanderen als een gek en ging deze heuvel op en af. Iedereen die ik de weg vroeg keek ons ook raar aan, omdat niemand anders zo gek of dom is om dat hele stuk te voet af te leggen. Maar geen keuze dus doorlopen. Eindelijk aangekomen was de trein net 5 minuten weg, dus uur weg. Kort gezegd een boel frustraties, 3,5 uur later en een ritje met de supersnelle shinkansen waren we eindelijk thuis. Uitgehongerd naar de vertrouwde favoriete sushibar, die eigenlijk al aan het sluiten was maar speciaal voor ons nog wat sushi maakte. Avontuur is leuk, maar vertrouwde plekje hier is ook genieten.

Ship ahoy!

Uit mijn eerdere avonturen naar Odaiba kunnen jullie weten dat Tokyo in een baai ligt. Nu was het eindelijk tijd om die baai eens verder te verkennen. Al een tijd keek ik namelijk uit het fenomeen van de yukata boot cruise. Na de posters in de station's te hebben gezien was ik enthousiast. Op een boot, door de baai, onbeperkt drinken en korting als je een zomerkimono aan hebt. Nu het eindelijk zo ver was, moest ik dus eerst een yukata scoren. Dat bleek echter nog een moeilijke kwestie, aangezien nergens betaalbare te vinden waren. Nadat de hele stad was afgezocht, en Tokyo is erg groot, toch uiteindelijk een mooie donker blauwe met bloempatroon en roze strik gevonden. Echter was daarmee de uitdaging nog niet afgelopen. Want een kimono kopen is leuk en aardig, maar eentje aantrekken is pas echt moeilijk. Tijdens het bekijken van het instructiefilmpje bleek al dat we verschillende onderdelen miste. Wie weet er dan ook dan je opvulling nodig hebt en tien touwen om jezelf in te binden. Na wat passen en meten, gelukkig toch gelukt. Op straat veel vrolijke reacties van Japanners en uiteindelijk bij het station ogen uitkijken naar alle andere prachtige yukata's. Vooral de zelfgemaakte strikken achterop zijn bewonderenswaardig. Eenmaal op de boot stond er een flinke wind, waardoor het voor het eerst in tijden weer een beetje koud was. Niet zo heel erg. Na wat drinken en dansen op heerlijke foute muziek, waaronder een Japanse rapact, was het toch weer lekker warm. Verder prachtig uitzicht zoals je kunt zien op de foto's hieronder. Als je op een afstandje bent zie je opeens in wat een enorme stad je eigenlijk leeft. Best indrukwekkend en leuk om te zien. Toen aan het eind van de boottocht mijn yukata nog steeds vast zat, was daarmee weer een avontuur in deze grote stad succesvol ten einde gebracht.