Hanabi

Klein berichtje over hanabi, oftewel vuurwerk. Hier in Japan is het festivalseizoen in volle gang en dat betekend onder andere vuurwerk. Japanners zijn hier dol op en ik ook. Ik was dan ook flink teleurgesteld dat ik niet bij de grootste vuurwerkshow van Tokyo kan zijn. Vier jaar geleden heb ik deze wel mogen meemaken en dat was geweldig. Op de rivier wordt een dik uur prachtig vuurwerk de lucht in geschoten. Genieten dus. Maar wegens de tsunami etc. is deze uitgesteld naar einde van augustus in plaats van juli. Gelukkig kwam mijn leraar met een vervangende vuurwerkshow. Stuk minder vuurwerk, maar nog steeds best groot. Omdat het wat kleiner zou zijn, verwachte ik ook niet de zelfde mensenmassa. Maar kostte toch zeker als dikke 5 minuten om het station uit te komen. Vervolgens aansluiten in de massa die zich richting de rivier begaf. Meeste mensen mooi uitgedost in de zomerkimono's. Bijna aangekomen begon de show al, dus helaas klein stukje gemist. Eenmaal op de dijk langs de rivier werd pas duidelijk dat er echt veel mensen waren komen kijken. Overal waar je kon zitten, zaten mensen. Na tijdje lopen maar stiekem ergens gaan zitten al riep één van de vele mannen in uniform dat dit niet mocht. Jammer genoeg vond de baby voor ons er echt niets aan en heeft de hele tijd gehuild. Gelukkig kon de Starwars muziek het een beetje overstemmen en was het vuurwerk nou eenmaal super indrukwekkend. Maakte het weer beetje goed dat ik het andere vuurwerk moet missen. Maar zou er bijna mijn ticket veranderen om dit nog een keertje goed mee te mogen maken, want vuurwerk afsteken kunnen ze zeker hier in Japan.

Hier aan de kust

Voor wat echt vakantiegevoel en om ongebaande paden te ontdekken, ben ik van het weekend naar de kust van het schiereiland links van Tokyo geweest. Dit deel heet Izu Peninsula en ligt ongeveer 100 km van Tokyo. Een tijdje in de trein doorbrengen dus. Wat achteraf helemaal niet zo erg bleek, aangezien het weer goed genoeg was om Mount Fuji te aanschouwen. Voor mij zeker een hoogtepunt, want dit was mij vorige keer niet gelukt, al was ik destijds redelijk dichtbij. Deze grootste vulkaan en een van de symbolen van Japan is namelijk ongelofelijk verlegen en verstopt zich graag achter de wolken. Maar afgelopen weekend niet, voor bewijs zie de foto. Toen de dag al eigenlijk niet meer stuk kon, kwamen we aan bij het strand van Atami. Zelfs wij wisten even niet meer zeker of we nog wel in Japan waren. Als je naar de foto kijkt kan je ook eigenlijk niet geloven dat die in Japan is genomen. Mij deed het in ieder geval meer aan Italië denken, geen probleem want heerlijk strand met zon en palmbomen. Lekker voor het eerst van het jaar weer in de zee kunnen zwemmen. Vervolgens met twee treinen verder voor wat avontuur. Verderop bestaat de kust uit spectaculaire klippen met een spannende hangbrug. Was wel stukje lopen door een villa woonwijk, maar zeker de moeite waar. Prachtig blauwe zee die met enorme kracht tegen de rotsen beukt en dat te bekijken vanaf een wiebelig bruggetje. Beetje over de lavarotsen klauteren en van het uitzicht genieten. Avontuurlijk als we waren besloten we een andere weg terug te nemen. Op het kaartje was het slechts stukje verder. Met de nadruk op het eerste deel. In het echt bleek de weg te meanderen als een gek en ging deze heuvel op en af. Iedereen die ik de weg vroeg keek ons ook raar aan, omdat niemand anders zo gek of dom is om dat hele stuk te voet af te leggen. Maar geen keuze dus doorlopen. Eindelijk aangekomen was de trein net 5 minuten weg, dus uur weg. Kort gezegd een boel frustraties, 3,5 uur later en een ritje met de supersnelle shinkansen waren we eindelijk thuis. Uitgehongerd naar de vertrouwde favoriete sushibar, die eigenlijk al aan het sluiten was maar speciaal voor ons nog wat sushi maakte. Avontuur is leuk, maar vertrouwde plekje hier is ook genieten.

Ship ahoy!

Uit mijn eerdere avonturen naar Odaiba kunnen jullie weten dat Tokyo in een baai ligt. Nu was het eindelijk tijd om die baai eens verder te verkennen. Al een tijd keek ik namelijk uit het fenomeen van de yukata boot cruise. Na de posters in de station's te hebben gezien was ik enthousiast. Op een boot, door de baai, onbeperkt drinken en korting als je een zomerkimono aan hebt. Nu het eindelijk zo ver was, moest ik dus eerst een yukata scoren. Dat bleek echter nog een moeilijke kwestie, aangezien nergens betaalbare te vinden waren. Nadat de hele stad was afgezocht, en Tokyo is erg groot, toch uiteindelijk een mooie donker blauwe met bloempatroon en roze strik gevonden. Echter was daarmee de uitdaging nog niet afgelopen. Want een kimono kopen is leuk en aardig, maar eentje aantrekken is pas echt moeilijk. Tijdens het bekijken van het instructiefilmpje bleek al dat we verschillende onderdelen miste. Wie weet er dan ook dan je opvulling nodig hebt en tien touwen om jezelf in te binden. Na wat passen en meten, gelukkig toch gelukt. Op straat veel vrolijke reacties van Japanners en uiteindelijk bij het station ogen uitkijken naar alle andere prachtige yukata's. Vooral de zelfgemaakte strikken achterop zijn bewonderenswaardig. Eenmaal op de boot stond er een flinke wind, waardoor het voor het eerst in tijden weer een beetje koud was. Niet zo heel erg. Na wat drinken en dansen op heerlijke foute muziek, waaronder een Japanse rapact, was het toch weer lekker warm. Verder prachtig uitzicht zoals je kunt zien op de foto's hieronder. Als je op een afstandje bent zie je opeens in wat een enorme stad je eigenlijk leeft. Best indrukwekkend en leuk om te zien. Toen aan het eind van de boottocht mijn yukata nog steeds vast zat, was daarmee weer een avontuur in deze grote stad succesvol ten einde gebracht.

Ghibli

Voor wie denkt dat de titel iets te maken heeft met een Japans gerecht, je mist een paar prachtige films. Ghibli is namelijk een Japanse filmstudio die anime films maakt met regisseur Hayao Miyazaki aan het roer. De meest bekendste is 'Spirited Away', welke een boel prijzen heeft opgebracht waaronder een heuze oscar! Maar de mascotte van de studie komt uit een andere film, namelijk Totoro (beetje te zien op linker foto). Al met al maakt Ghibli al jaren deel uit van Japanse cultuur en elke Japanner waar ik mee, in het Japans uiteraard, praat kent dit fenomeen dan ook. Tijd dus voor een bezoekje aan het officiële museum. De verwachtingen waren groot, aangezien het moeilijk is om aan kaartjes te komen. Niet eens alleen omdat dit alleen kan via een Japanse machine in een supermarkt. Van te voren kaartjes dus gekocht en op de bepaalde tijd aanwezig zijn. Hoewel het museum heel klein is, is het zeker de moeite waard. Er was een tentoonstelling over het ontstaan en maken van animaties. De beroemde kat-bus, waar wij helaas niet in mochten, was ook van de partij. Ook waren er scènes uit verschillende films nagebouwd. Verder waren er ruimtes ingericht om te laten zien waar de inspiratie vandaan komt en hoe er gewerkt wordt. Bijzonder aan Ghibli is namelijk dat er nog steeds voornamelijk alles met de hand wordt getekend. Indrukwekkend dus. Ook nog een korte Ghibli film gezien, waarvan ik het beetje Japans dat er werd gesproken gewoon bijna helemaal begreep. Nog even genoten van het huis zelf dat is ingericht in de kenmerkende fantasiestijl. Met een echt stukje van de 'oscar winnende' film weer terug, waar we meteen werden overvallen door stortregen. Ach mijn dag kon toch niet meer stuk.

Blast from the past

 

Excuses voor de radiostilte, maar de laatste week Japans viel wat zwaarder dan verwacht. 500 kanji, 110 pagina's woordjes, 28 hoofdstukken grammatica, meer dan 60 toetsen, 3 schrijfopdrachten en 1 speech verder, het is klaar! Het was zeker een bevalling. Wat het zeker niet minder makkelijk maakte was een aankoopbeslissing het weekend hiervoor. Ergens in het niets ten westen van Tokyo, maar wat nog steeds Tokyo is, op zoek naar speciale winkel. In deze zogenaamde 'hard-off' is alles tweedehands en spotgoedkoop. Op Rik zijn verlanglijstje: oude Nintendo spelcomputers. Na een urenlange tocht in de hete zon door een uitgestorven woonwijk, een aantal keer de weg vragen en een ijsje, gelukkig aangekomen. In eerste instantie sceptisch of we de enorme weg voor niets hadden afgelegd, viel mijn oog op de bakken van de foto. Bakken en bakken vol met spelcomputers, controllers, draden, spelletjes etc. Paradijs dus. Na heel wat graven, vergelijken en uitzoeken gelukkig resultaat te zien op de foto. Een enorme uitstalling van Nintendo apparatuur allemaal bij elkaar geraapt uit bakken die als troep worden bestempeld en daardoor spotgoedkoop. Wie wil er nou niet een de Super Famicom voor ongeveer 10 euro met alles erop en eraan. Ook een grote verzameling spellen, regenboog waardig. Daaronder veel klassiekers als Mario, Donkey Kong, Mario Kart, Kirby etc. Dus het was af en toe stiekem even spelen in plaats van leren. Hoewel spelen ook Japans leren betekent, omdat alle spellen in het Japans zijn. Geheel educatief verantwoord dus om te gamen. Daarmee lijkt het mij wel weer voldoende over dit onderwerp, laat wel weer zien dat als je in Akihabara woont vanzelf ook een beetje een nerd wordt.

Disney daredevil

  

De zomervakantie staat voor de deur met nog 1 weekje Japans bikkelen op de agenda. Tijd voor wat vertier zodat ik de laatste, zware, loodjes kan verzetten. Op naar Disneyland Tokyo! Wel op een doordeweekse dag, omdat iedereen je ontraadt dit populaire pretpark in het weekend te bezoeken. Het weer leek in eerste instantie veelbelovend, maar bleek toch te mooi. Dus toch nog dringen en lang wachten. Gelukkig had in voor in de rij nog wat huiswerk mee...en ja ik heb ook werkelijk woordjes geleerd in Disneyland. Nou was het trouwens niet zo maar Disneyland, maar Disneyland Sea. Park aan de kust en in waterwereld thema. Eerst de 'Tower of Terror' uitgeprobeerd, waarbij in een behekste lift stapt om vervolgens over het park uit te kijken en naar beneden te vallen. Al in al leuk gedaan. Ook de attractie rondom Indiana Jones was erg leuk. In een auto rond scheuren door een tempel. Dan is er nog een ritje in de vulkaan, waar we halverwege vast kwamen te zitten voor korte tijd. Verder zijn er natuurlijk nog een boel andere attracties en is het park in geheel mooi gemaakt. Elk blaadje wat neervalt wordt opgeveegd en elk hegje is keurig verzorgd. Leukste zijn de Japanners die losgaan in Disneyland. Iedereen heeft een paar oortjes of een hoedje op en loopt met tassen vol Disneyspullen. Wel moeilijk is om met de Japanners te communiceren en alle regels op te volgen. Zo is het op het onderstaande bord volgens mij duidelijk dat vissen daar niet mogen roken. Verder antwoordde een medewerker dat er echt geen vuurwerk was, terwijl dit er toch was tijdens de grote eindshow op het meer. Waar ik vervolgens meerdere malen werd terecht gewezen, omdat ik op een blok en Rik zijn schouders zat om de show te kunnen zien. Teveel regels in het land van de verbeelding voor mij, maar zo werken de Japanners nou eenmaal. Verder mogen er ook meer spannende attracties komen. Ben geen daredevil, maar misschien valt alles qua spanning een beetje tegen als je al in Japan op avontuur bent.

Experimenteren in de Japanse keuken

 

Ondanks dat het de afgelopen weken ongelofelijk druk is met studeren en mijn geheugencapaciteit vol begint te raken, probeer ik toch nog even toe te koken. Nu de meeste ingrediënten die ik normaal gebruik om eten in elkaar te flansen niet voorhanden zijn, is het experimenteren geblazen. Elke dag sushi maken kost immers te veel tijd en dat heb ik helaas niet met de berg huiswerk die ik elke dag heb. Dus ben ik op zoek gegaan naar alternatieven. Een van de favorieten is soep. Lekker makkelijk en gezond. Hier meestal op basis van misopasta en gevuld met noedels, tofu, groente en wat er voor handen is. Een hele andere manier van tofu eten in ieder geval die zeker bevalt. Mooie hier is dat tofu, in tegenstelling tot in de Albert Heijn, helemaal niets kost. Nog een goedkope maaltijd ook. Verder ben ik ook een fan geworden van gyoza, een soort deegzakjes gevuld met groente etc. Op de foto heb ik ze gebakken, maar ze verdwijnen ook nog wel eens in de hiervoor genoemde soep. Verder staat er ook natuurlijk een boel rijst op het menu, aangezien ik 5kg zak moet wegwerken. Het mooie daarvan is echter dat je één keer een boel kookt en dat vervolgens de volgende dag mee neemt in de 'bento'. Dit is echt een Japans concept, aangezien iedereen hier met een lunchbox rondloopt. De hoeveelheid spullen die je hiervoor kan kopen is dan ook enorm. Zoals je kunt zien heb ik mijn al versierd met wat hartjes en een varkentje voor de sojasaus. Maar dit valt zeker nog in het niets met de prachtige lunchpakketjes die ze hier maken. Nog even oefenen dus. Vandaag heb ik dan eindelijk weer een beetje kunnen oefenen in het maken van sushi, want de omstandigheden zouden daar natuurlijk perfect voor moeten zijn. Het resultaat is te zien op de foto, een ware sushipiramide. Itadakimasu, oftewel eet smakelijk!!